Na een half jaar toch weer minder..

Pff, na dat wheelchairing, wat ik uiteraard voor niets deed, vandaag toch besloten om het ziekenhuis een belletje te geven.

Kreeg al snel mijn transplantatiearts aan de lijn, en hij wou mij eigenlijk opnemen

Wat moet dat moet natuurlijk, maar gezien ik a.s. weekend een 4 daagjes na texel ga, toch besloten om nu te beginnen met een extra sterke antibiotica kuur kwa pillen.. Pfieuw!

Wel werd ik erop gewezen dat, als ik terug kwam van het weekendje, en ik mij nog zo voelde, ik toch moest bellen voor een opname.. We moeten dus even afwachten, maar zoals het nu gaat is écht niets!

Heb continu een lichte hoofdpijn door zuurstof tekort, een aantal stappen zet de benauwdheid al aan waardoor ik enorm veel moet hoesten op het moment, bij het hoesten komt veel sputum mee wat natuurlijk in de weg zit en eruit moet.. Waardoor je dus de boel kapot hoest en er dus bloed mee komt Daarnaast kost tandenpoetsen al 'teveel' moeite, en is het lekkerste op dit moment om in bed te liggen of op de bank te laptoppen.. Dit kost tenminste geen energy

En dan het ergste nog, op ongeschikte momenten, zonder aankondiging steken in de longen, ik weet dan ook precies dat er een grote infectie zit rechtsonderin mijn long, gezien daar het bloed vloeit en de steken zich daar vormen, gatverdamme...

Nu eerst die pillenkuur beginnen, en hopen dat dit werkt! Op goed geluk dus maar! En ik vindt dat ik zowieso niet mag klagen... ^^