Ups en downs kennen we natuurlijk allemaal in het leven, echter komen ze bij mij wel erg vaak de laatste tijd.
Om de maand voel ik me weer minder en weer goed, je went eraan, maar toch zet het je aan het denken, wat moet je doen, wat is de goede beslissing, vandaag werd nog gezegt op school "Peer um dan na huis" maar toch blijf je weer hangen, zou het aan de opvoeding liggen?
Het is alweer maart, in Augustus ben ik gescreent en het schiet dus erg op, 6 maanden alweer op de lijst, en alsnog kan ik zeggen dat het wel redelijk stabiel is, en ik toch zeker de zomer ga halen (jaja, ondanks dat ik me klote voel) Dat klote voelen zullen meerdere cffers hebben, en dat zet ook hun voor een beslissing, mijn vraag is nu, zou ik minderen met school, ondanks dat ik het leuk vind?
Die vraag zet me, op dagen als deze, erg aan het denken, ik kan het niet over me hart verdragen dat ik ga minderen en achter ga lopen, ik moet en zou dit jaar halen, dat is deze maanden mijn plan, hoe slecht of goed ook.
Dat was dan de wat slechte versie van Mike, ik heb natuurlijk veel "goede" dagen en dan vermaak ik me prima, ik heb het leven goed op de rit en heb alles wat me hartje begeert (nouwja! bijna alles)